Πέραν της εξασφάλισης χρηματοδότησης, η δημιουργία μιας ταινίας απαιτεί τη σύμπραξη ομάδας καλλιτεχνών, τεχνικών, εργατών κλπ. Ο σκηνοθέτης αναγνωρίζεται στις μέρες μας, στον Ευρωπαϊκό κινηματογράφο, τουλάχιστον, ως ο κύριος δημιουργός. Η ταινία είναι του σκηνοθέτη ή της σκηνοθέτιδας, οι οποίοι θεωρούμε ότι έχουν και την τελική γνώμη για ό,τι βλέπουμε ως θεατές. Στην Αμερική τα πράγματα διαφοροποιούνται καθώς οι ενδιάμεσες εκδοχές του μοντάζ, η παρεμβολή editing, director’s cut, final cut[1] επιτρέπει στην παραγωγή τον τελικό έλεγχο του καλλιτεχνικού προϊόντος, με εξαιρέσεις σκηνοθέτες που αυτοχρηματοδοτούνται ή που έχουν κερδίσει καλλιτεχνική ελευθερία χάριν της αναγνώρισής τους και των επιτυχιών τους. Από την πλευρά των δημιουργών, απανταχού της Γης, και για την πλειοψηφία των περιπτώσεων, αυτό σημαίνει πως όσοι επιθυμούν να δουν το έργο τους να παραχθεί και να παιχθεί στις αίθουσες, αποδέχονται έναν τρόπο χρηματοδότησης, υποτάσσονται στους όρους που επιβάλλουν οι παραγωγοί και μεριμνώντας εξαρχής για τις μελλοντικές επιλογές των διανομέων[2]
Μέσα από το πλέγμα των περιορισμών και των ελέγχων, και στο βαθμό που το πλέγμα αυτό ξεπερνιέται ή περιορίζεται, αναδύονται οι επιλογές κάθε σκηνοθεσίας που μαρτυρούν μια ορισμένη σύλληψη της κοινωνίας και των μηχανισμών της[3]. Ο σκηνοθέτης ή ακόμη περισσότερο αυτό που ο Sorlin ονομάζει δημιουργική ομάδα, στην οποία συμπεριλαμβάνονται όλοι οι συντελεστές αλλά και η παραγωγή κι η χρηματοδότηση της ταινίας, έρχονται να απαντήσουν σε ερωτήματα και προβληματισμούς της κοινωνίας τους, καταθέτοντας την άποψή τους επί αυτών. Παράλληλα, οι δημιουργοί είναι γεννήματα της κοινωνίας τους, έχουν εκπαιδευθεί, διαμορφωθεί κι ενταχθεί με κάποιο τρόπο σε αυτήν: την αποδέχονται και την υποστηρίζουν, την αρνούνται και την καταδικάζουν, κρατούν στάση εφεκτική ή κριτική απέναντί της. Ως μέλη της κοινωνίας είναι φορείς των αρχών της και ταυτόχρονα κριτές της. Καταλήγει, έτσι, το έργο τέχνης μια πολυεπίπεδη αναφορά στον κόσμο, κινητοποιημένη από πολλαπλά κίνητρα, διαμορφωμένη μέσω ιδεολογικών κατόπτρων και φακών, αισθητοποιημένη από τη σύλληψη και τα εκφραστικά μέσα του κάθε δημιουργού, διαλεκτική απέναντι στην εποχή της και την ιστορία και σε αλληλεξάρτηση με αυτές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου