Κυρίες της αυλής, 1966. Ντ. Δημόπουλος

Δείτε την ταινία

Σκηνοθεσία: Ντινος Δημοπουλος
Σενάριο: Δημητρης Γιαννουκακης
Μουσική: Μιμης Πλεσσας
Φωτογραφία: Νικος Δημοπουλος


Σύνοψη υπόθεσης:
Ένα παλιό σπίτι όπου την αυλή του κατοικούν διάφορες οικογένειες, οι άνθρωποι τους. Υπάρχει ο Πίπης, ένας αστείος ψευτοζωγράφος, ο Νίκος, που νοικιάζει ένα δωμάτιο και ενδιαφέρεται για την Μελίτα, η Αννούλα, η κόρη του κυρ-Νώντα του λατερνατζή, που ερωτεύεται τον Νίκο, η Νίτσα η χορεύτρια, ο Τάσος, που είναι ερωτευμένος με την Αννούλα αλλά βρίσκεται στην αγκαλιά άλλης, και όλες οι άλλες κυρίες της αυλής. Τα πράγματα μπερδεύονται και γίνονται δραματικά όταν ο Νίκος ξεχνάει την Μελίτα για τη νεαρή Αννούλα.
Στην ταινία γίνεται έμμεση αναφορά στον Εμφύλιο: ο σύζυγος της Μελίτας, πρώην αντάρτης, έχει καταφύγει στο "παραπέτασμα" από όπου τον περιμένουν να επιστρέψει, αλλά καθώς ο ερχομός του ματαιώνεται για πολλά χρόνια η γυναίκα του αποφασίζει να φύγει κι η ίδια για να τον βρει.
 

Η σκόνη που πέφτει, 2004, Τ. Ψαρράς

Σκηνοθεσία / Σενάριο: Τάσος Ψαρράς

Είδος:ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Φωτογραφία: Νίκος Καβουκίδης

Μοντάζ: Ιωάννα Σπηλιοπούλου

Ήχος: Γιάννης Χαραλαμπίδης

Μουσική: Γιάννης Σπυρόπουλος-Bach

Σκηνικά / Κοστούμια: Ιουλία Σταυρίδου

Παραγωγή: ΕΚΚ, ΕΡΤ Α.Ε., Νίκος Καβουκίδης, Screenladia s.r.o. Praha Chez, New Star, Τάσος Ψαρράς 

Διάρκεια: 98΄

Σύνοψη υπόθεσης[1]

Ο Χρόνης, ένας επιτυχημένος πενηνταπεντάρης δημοσιογράφος, αρχισυντάκτης μιας εφημερίδας, ζει στη σημερινή Αθήνα μια τακτοποιημένη συμβατική ζωή με τη γυναίκα του και τα δυο του παιδιά. Ο πατέρας του (έφεδρος αξιωματικός) σκοτώθηκε στον Εμφύλιο, αγωνιζόμενος στις τάξεις του εθνικού στρατού. Μια μέρα, ωστόσο, βλέπει τυχαία στην τηλεόραση, στο αρχειακό υλικό ενός ιστορικού ντοκιμαντέρ, τον πατέρα του να μάχεται στο πλευρό των ανταρτών. Όπως είναι φυσικό, αυτό αναστατώνει τη ζωή του, αλλά και τη ζωή της οικογένειάς του που, εκτός των άλλων, φοβάται μήπως χάσει τα κεκτημένα προνόμια. Ο Χρόνης έρχεται σε ρήξη με το περιβάλλον του κι αρχίζει μια κοπιαστική έρευνα για να αναζητήσει στοιχεία για τον πατέρα του, η οποία τον φέρνει σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, αλλά και σε πρώην σοσιαλιστικές χώρες. 

[1] http://archive.in.gr/news/reviews/placeholder.asp?lngReviewID=566717&lngChapterID=-1&lngItemID=579837

Καλή πατρίδα, σύντροφε, 1986, Λ. Ξανθόπουλος

Δείτε την ταινία

Σκηνοθεσία: ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ

Σενάριο: ΣΚΡΟΥΜΠΕΛΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ, ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ , ΜΠΡΑΜΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Δ/ντής Φωτογραφίας: ΣΙΝΑΝΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ

Μοντάζ: ΤΕΜΠΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

Ηχολήπτης: ΚΙΤΤΟΥ ΝΤΙΝΟΣ

Ενδυματολόγος- Σκηνογράφος: ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Μουσική Σύνθεση: ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ ΕΛΕΝΗ 

Διάρκεια: 90΄

Σύνοψη της ταινίας[1]:

Δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ με θέμα το ελληνικό χωριό Μπελογιάννης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Ουγγαρίας, κοντά στη Βουδαπέστη, που κτίστηκε το 1950 από έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες, πρώην αγωνιστές του Δημοκρατικού Στρατού. Την εποχή που γυριζόταν η ταινία, οι περίπου χίλιοι οκτακόσιοι κάτοικοι και τα παιδιά τους επέστρεφαν κατά ομάδες στην Ελλάδα, μετά από τριάντα πέντε ολόκληρα χρόνια αναγκαστικής προσφυγιάς που ήταν συνέπεια του εμφυλίου πολέμου. Μαζί τους έρχεται και το φέρετρο ενός παλιού συντρόφου – καλή πατρίδα, σύντροφε.

Βραβεία- Διακρίσεις

Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, το 1986, η ταινία παίρνει τα βραβεία πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη και μουσικής και το 1987, διάκριση ποιότητας ταινίας από τα κρατικά βραβεία ΥΠΠΟ. Στο Διεθνές Φεστιβάλ του Λοκάρνο της απονέμεται ειδική μνεία της κριτικής επιτροπής, το 1986.

[1] http://www.tainiothiki.gr/v2/filmography/view/1/1060