Στα σύνορα της προδοσίας, 1968, Ντ. Δαδήρας

Δείτε την ταινία. 

Σκηνοθεσία: Ντίμης Δαδήρας

Είδος: ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ, ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ, ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ

Σενάριο:ΔΑΥΙΔ ΑΝΤΩΝΗΣ

Δ/ντής Φωτογραφίας: ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Μοντάζ: ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ

Παραγωγός: ΠΑΡΙΣ ΤΖΕΪΜΣ

 Διάρκεια: 115 λεπτά

Σύνοψη της υπόθεσης[1]:

Προπαγανδιστική ταινία, από τις πολλές που γυρίστηκαν κατά τη διάρκεια της επταετούς δικτατορίας στην Ελλάδα, με πατριωτικό περιεχόμενο. Πρόκειται για την ιστορία ενός πράκτορα των Σοβιετικών, ο οποίος φτάνει στην Ελλάδα και προσπαθεί να αποκτήσει στοιχεία και πληροφορίες για μια μυστική βάση πυραύλων του ΝΑΤΟ. Στο δρόμο του θα βρεθούν μια άτυχη γυναίκα, η οποία μένει κοντά στη βάση, και μια δασκάλα από το γειτονικό χωριό. Ο εξάδελφος όμως της δασκάλας δεν είναι άλλος από τον ταγματάρχη της ελληνικής αντικατασκοπίας Κώστα Δήμου, ο οποίος βρίσκεται στα ίχνη του επικίνδυνου κατασκόπου. Τελικά θα καταφέρει να τον συλλάβει και στη δίκη του στρατοδικείου, που θα ακολουθήσει, θα αποκαλυφθεί ότι δεν είναι άλλος από τον αδελφό του Δήμου, ο οποίος μεταφέρθηκε στο σοβιετικό στρατόπεδο, την περίοδο των «παιδομαζωμάτων» των κομμουνιστών. Ο πράκτορας, μετά από αυτή την τροπή των πραγμάτων, θα μετανιώσει για τις πράξεις του.

[1] http://www.tainiothiki.gr/v2/filmography/view/1/2109

  Βραβεία-Διακρίσεις :

• Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1968 η ταινία κέρδισε το βραβείο αρτιότερης παραγωγής, σκηνοθεσίας, α'ανδρικού ρόλου (Κώστας Πρέκας) και β' γυναικείου ρόλου (Ίλυα Λιβυκού).

• Βραβείο β’ γυναικείου ρόλου (Ίλυα Λιβυκού) στο Φεστιβάλ Cambridge Boston (Η.Π.Α.) 1969

• Ήρθε 2η σε εισπράξεις εισιτηρίων ανάμεσα σε 101 που προβλήθηκαν κόβωντας 711.051 εισιτήρια

Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/Στα_σύνορα_της_προδοσίας 

 Στα σύνορα της προδοσίας, που γυρίζει ο Δ. Δαδήρας το 1968, έχουμε μια ταινία ψυχροπολεμικής προπαγάνδας. Ένας μυστικός πράκτορας των Σοβιετικών, που δουλεύει στην Κα-Γκε-Μπε, ο Γκεόργκι Δημητρέγιεφ, φτάνει στην Ελλάδα με σκοπό να αποσπάσει στοιχεία και πληροφορίες για μια μυστική βάση πυραύλων του ΝΑΤΟ, στην Κοζάνη. Θα συναντήσει μια γυναίκα που μένει κοντά στη βάση, καθώς και μια δασκάλα από ένα γειτονικό χωριό. Η δασκάλα έχει έναν ξάδελφο που είναι ο ταγματάρχης της ελληνικής αντικατασκοπίας Κώστας Δήμου, ο οποίος έχει αναλάβει την αποστολή να βρει και να συλλάβει τον επικίνδυνο κατάσκοπο. Τελικά θα καταφέρει να τον συλλάβει και στη δίκη του στρατοδικείου, που γίνεται, θα αποκαλυφθεί ότι ο Σοβιετικός πράκτορας που συνέλαβε, δεν είναι άλλος από τον αδελφό του, ο οποίος την περίοδο του Εμφυλίου πολέμου μεταφέρθηκε σε σοβιετικό στρατόπεδο, την περίοδο εκείνη. Στη διάρκεια της δίκης, ο κατάσκοπος αναγνωρίζει τη μητέρα και τον αδελφό του, ανακαλώντας μνήμες από την εποχή της αρπαγής του, το «παιδομάζωμα» δηλαδή που σφράγισε τη μοίρα του. Μετά την απολογία του και την αναγνώριση της οικογένειας αποκαθίσταται ως Έλληνας, αθωώνεται και επιστρέφει στη θέση που του αρμόζει.
Στην ταινία αυτή, αν και δεν παρακολουθούμε τα γεγονότα του Εμφυλίου, ακολουθούμε τους πρωταγωνιστές του στη ζωή τους, 20 χρόνια μετά. Οι συνέπειες του εμφυλίου αξιοποιούνται κινηματογραφικά για να ενισχύσουν την επιχειρηματολογία «περί κινδύνου από το Βορρά», κινδύνου που δικαιολογεί την εδραίωση των ΝΑΤΟικών στρατιωτικών βάσεων, καθώς η Ελλάδα μοιάζει ανυπεράσπιστη απέναντι στους βίαιους γείτονές της και τους υποστηρικτές τους. Έχουμε εδώ και την πρώτη σαφή αναφορά στην ιδεολογική «πλύση εγκεφάλου» του Ανατολικού μπλοκ που μεταστρέφει έναν τίμιο και καλής οικογενείας Έλληνα σε προδότη της πατρίδας του, ενώ ο αδελφός του, παραμένοντας στην αγκαλιά της Μητέρας πατρίδας και των προστατών της, διαφυλάσσει την αγνότητα, τον ηρωισμό και το ήθος του. Η αναφορά σε πράκτορες και εμφωλεύοντες κινδύνους συνάδει με την πολιτική εξόντωσης των ιδεολογικών αντιπάλων της Χούντας, που τροφοδοτούσε φυλακές και εξορίες με δημοκράτες και αριστερούς πολίτες.

Η ταινία κέρδισε το βραβείο αρτιότερης παραγωγής, σκηνοθεσίας, α' ανδρικού ρόλου (Κώστας Πρέκας) και β' γυναικείου ρόλου (Ίλυα Λιβυκού) στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το 1968. Επίσης έλαβε βραβείο β’ γυναικείου ρόλου (Ίλυα Λιβυκού) στο Φεστιβάλ Cambridge Boston (Η.Π.Α.) το 1969. Ήρθε 2η σε εισπράξεις εισιτηρίων ανάμεσα σε 101 που προβλήθηκαν εκείνη τη χρονιά, κόβοντας  711.051 εισιτήρια[1].

---

[1] http://el.wikipedia.org/wiki/Στα_σύνορα_της_προδοσίας